ئیمام ناصر محمد یه‌مانی
19 - 09 - 1431 کۆچی
29 - 08 - 2010 زایینی
08:51 به‌یانی
[بۆ بەدواداچوونی بەستەری سەرەکی بەشداری بەیانەکە]
https://albushra-islamia.com/showthread.php?t=2145
ـــــــــــــــــ
ئەوەی بڕوای بە شەفاعەتی بەندەکان ھەبێت لەبەردەستی پەروەردگاری پەرستراو بەڕاستی شەریک و ھاوەڵی بۆ اللە بڕیارداوە..
بەناوی الله ی لە ھەموو میھرەبان و بە بەزەییەکان میھرەبانترو بە بەزەییتر، دروودو سڵاو لەسەر باپیرەم محمد نێردراوی اللە -دروودو سڵاوی اللە لەسەرخۆی و کەس و کارەکەی- و پشتیوانە پێشکەوتووەکانی پێشترو دواهەمینەکان و هەموو موسڵمانان تا ئەم ڕۆژەی اللە لێپرسینەوە لەگەڵ بەندەکانیدا دەکات لەسەر ئایینەکەیان..
ئەی ئوممەتی ئیسلام ئەی حاجیانی ماڵی حەرامکراوی اللە لە اللە بترسن و پارێزکاربن، من ووریاو ئاگادارتان دەکەمەوە بەوەی ئەوانی پێش من ئاگاداریان کردوونەتەوە جا پشت بکەنە بیروباوەڕی شەفاعەتی بەندەکان لەبەردەستی پەروەردگاری پەرستراو بەڕاستی من بۆ ئێوە ئاگادارکەرەوەو ترسێنەرێکی ئاشکرام بە بەیانی حەق و ڕاست و دروستی قورئانی گەورە،
وە دەبینم ئەوانەی بڕوایان بە شەفاعەتی یاوەرەکانی اللە ھەیە بۆ خۆیان لەبەردەستی اللە بەڕاستی شەریک و ھاوەڵیان بۆ اللە داناوە وە درۆشیان لەگەڵ خۆیان کردووە وە گومڕاش بوون لەسەرئەوەی ھەڵیان بەستووە، ئەمەش پرسیارو وەڵامی ڕاستەوخۆ لە محکەمی کتێب بۆ ئێوە:
پـ 1ـ جا ئایا اللە بە ھیچ کەسێک دەزانێت لە بەندەکانی بوێری ئەوە بکات شەفاعەت بۆ بەندەکانی بکات لەبەردەستی پەروەردگارەکەیان لە ڕۆژی قیامەت؟
و1ـ اللە ی پایەبەرز فەرموویەتی:
{وَيَقُولُونَ هَؤُلاء شُفَعَاؤُنَا عِندَ اللّهِ قُلْ أَتُنَبِّئُونَ اللّهَ بِمَا لاَ يَعْلَمُ فِي السَّمَاوَاتِ وَلاَ فِي الأَرْضِ سُبْحَانَهُ وَتَعَالَى عَمَّا يُشْرِكُونَ} صدق الله العظيم [يونس:18].
پـ 2ـ وە ئایا اللە فەرمانی بە نێردراوو پێغەمبەرەکانی کردووە بۆ خەڵکی ڕێگایان لێبگرن لە بیروباوەڕی شەفاعەتی یاوەرەکانی اللە (لە پێغەمبەران و پیاوچاک و شەھیدان و...تد) لەبەردەستی پەروەردگارەکەیان؟
و 2ـ اللە ی پایەبەرز فەرموویەتی:
{وَأَنذِرْ بِهِ الَّذِينَ يَخَافُونَ أَن يُحْشَرُواْ إِلَى ربّهم لَيْسَ لَهُم مِّن دُونِهِ وَلِيٌّ وَلاَ شَفِيعٌ لَّعَلَّهُمْ يَتَّقُونَ} صدق الله العظيم [الأنعام:51].
پـ 3ـوە ئایا بێباوەڕەکان شەفاعەتکاریان ھەیە لە بەردەستی پەروەردگارەکەیان ھەروەک ئەم بیروباوەڕەیان ھەیە لە دنیاو دوایی؟
و 3ـ ی پایەبەرز فەرموویەتی:
{وَأَنذِرْهُمْ يَوْمَ الْآزِفَةِ إِذِ الْقُلُوبُ لَدَى الْحَنَاجِرِ كَاظِمِينَ مَا لِلظَّالِمِينَ مِنْ حَمِيمٍ وَلَا شَفِيعٍ يُطَاعُ} صدق الله العظيم [غافر:18].
پـ 4ـ وە ئایا بۆ باوەڕداران شەفاعەتکار ھەیە لە بەردەستی اللە ھەروەک بیروباوەڕیان وایە؟
و 4ـاللە ی پایەبەرز فەرموویەتی:
{يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُواْ أَنفِقُواْ مِمَّا رَزَقْنَاكُم مِّن قَبْلِ أَن يَأْتِيَ يَوْمٌ لاَّ بَيْعٌ فِيهِ وَلاَ خُلَّةٌ وَلاَ شَفَاعَةٌ} صدق الله العظيم [البقرة:254].
پـ 5ـ کەواتە ھەرگیز کەسێکیان بوێری ئەوە ناکەن بێنە پێش لەبەردەستی پەروەردگارەکەی تا قسه‌ی له‌گه‌ڵ بكات ده‌رباره‌ی سزادانی ئه‌م به‌ندانه‌ی سته‌میان له خۆیان كردووه له‌به‌رده‌ستی په‌روه‌ردگاره‌كه‌ی؟
و 5ـ اللە ی پایەبەرز فەرموویەتی:
{فَمَن يُجَادِلُ اللّهَ عَنْهُمْ يَوْمَ الْقِيَامَةِ أَم مَّن يَكُونُ عَلَيْهِمْ وَكِيلاً} صدق الله العظيم [النساء:109].
پـ 6ـ جا ئەگەر باوکەکە لە یاوەرانی اللە بێت و منداڵەکەش لەوا نەبێت کە ستەمیان لە خۆیان کردووە ئایا ئەو ھیچ سودی پێدەگەیەنێت لە سزاکەی اللە جا شه‌فاعەت بۆ کوڕەکەی بکات لەبەردەستی پەروەردگارەکەی؟
و 6ـ اللە ی پایەبەرز فەرموویەتی:
{وَاخْشَوْاْ يَوْماً لاّ يَجْزِي وَالِدٌ عَن وَلَدِهِ وَلاَ مَوْلُودٌ هُوَ جَازٍ عَن وَالِدِهِ شَيْئاً إِنّ وَعْدَ اللّهِ حقّ فَلاَ تَغُرّنّكُمُ الْحَيَاةُ الدّنْيَا وَلاَ يَغُرّنّكُم بِاللّهِ الْغَرُورُ} صدق الله العظيم [لقمان:33].
پـ 7ـ وە ئایا ئه‌گەر پیاوەکە لە یاوەرانی اللە بێت و خێزانەکەیشی لەوانەبێت کە ستەمیان لە خۆیان کردووە ئایا ھیچ سودێک بە خێزانەکەی دەگەیەنێت جا شەفاعەتی بۆ بکات لەبەردەستی پەروەردگارەکەی ھەتا ئەگەر ئه‌م پیاوه پێغەمبەرو نێردراویش بێت؟
و 7ـ اللە ی پایەبەرز فەرموویەتی:
{ضَرَبَ اللَّـهُ مَثَلًا لِّلَّذِينَ كَفَرُوا امْرَأَتَ نُوحٍ وَامْرَأَتَ لُوطٍ كَانَتَا تَحْتَ عَبْدَيْنِ مِنْ عِبَادِنَا صَالِحَيْنِ فَخَانَتَاهُمَا فَلَمْ يُغْنِيَا عَنْهُمَا مِنَ اللَّـهِ شَيْئًا وَقِيلَ ادْخُلَا النَّارَ مَعَ الدَّاخِلِينَ ﴿١٠﴾} صدق الله العظيم [التحريم].
پـ 8ـ جا ئایا ئەمە مانای نه‌فی شەفاعەتە بە یەکجاری بۆ بەندەکان لەبەردەستی پەروەردگاری پەرستراو بۆ سەرجەم بەندەکانی؟
و 8ـ اللە ی پایەبەرز فەرموویەتی:
{وَاتَّقُواْ يَوْماً لاَّ تَجْزِي نَفْسٌ عَن نَّفْسٍ شَيْئاً وَلاَ يُقْبَلُ مِنْهَا عَدْلٌ وَلاَ تَنفَعُهَا شَفَاعَةٌ وَلاَ هُمْ يُنصَرُونَ} صدق الله العظيم [البقرة:123].
پـ 9ـ کەواتە ھەرگیز خزم یان رۆڵه‌و نەوەکانیان لەبەردەستی پەروەردگارەکەیان سودی نیه جا اللە مۆڵەتی ھیچ یەکێكیان نادات شەفاعەت بکات بۆ کەس و کارەکەی لەبەردەستی پەروەردگارەکەی، جا فەتوامان لەسەر ئەمە بۆ زیاد بکە لە مەحکەمی کتێب بۆ ئەوانەی تێدەگەن لە خاوەن ژیری و ھۆشمەندەکان.
و 9ـ اللە ی پایەبەرز فەرموویەتی:
{لَن تَنفَعَكُمْ أَرْحَامُكُمْ وَلَا أَوْلَادُكُمْ يَوْمَ الْقِيَامَةِ يَفْصِلُ بَيْنَكُمْ وَالله بِمَا تَعْمَلُونَ بَصِيرٌ (3)} صدق الله العظيم [الممتحنة].
پـ 10ـ کەواتە شەفاعەت لە اللە وەیە بۆی جا لە زاتی ئەو تێپەڕناکات بۆ یەکێکی تر لە بەندەکانی پاک و بێگەردی بۆی جا فەتوای دووپاتکردنەوەمان بۆ زیاد بکە لە مەحکەمی کتێب بۆ ئەوانەی تێدەگەن لە خاوەن ژیری و ھۆشمەندەکان.
و 10ـ اللە ی پایەبەرز فه‌رموویه‌تی:
{قُلْ لِلَّهِ الشَّفَاعَةُ جَمِيعًا لَهُ مُلْكُ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ ثُمَّ إِلَيْهِ تُرْجَعُونَ} صدق الله العظيم [الزمر:44].
پـ 11ـ جا ئایا لە سوننەتی بەیان لە فەرموودە حەق و ڕاست و دروستەکانی نەبەوی بەیانی زیاترو ڕوونکردنەوەی زیاتر ھەیە لەسەر ئەمە بۆ ئوممەت لەلایەن محمد نێردراوی اللە وە کە کتێبی اللە ی بە حەق بۆ خەڵکی ڕوون دەکردەوە؟
و 11- قال محمدٌ رسول الله -صلّى الله عليه وآله وسلّم- في صحيح مسلم عن عائشة قالت:
لما نزلت {وَأَنذِرْ عَشِيرَتَكَ الْأَقْرَبِينَ}، قام رسول الله (ص) على الصفا فقال: [يا فاطمة بنت محمد! يا صفية بنت عبد المطلب! يا بني عبد المطلب! لا أملك لكم من الله شيئاً، سلوني من مالي ما شئتم].
في صحيح مسلم وسنن النسائي ومسند أحمد واللفظ للأول عن أبي هريرة قال: لما نزلت هذه الآية {وَأَنذِرْ عَشِيرَتَكَ الْأَقْرَبِينَ} دعا رسول الله (ص) قريشاً فاجتمعوا فعم وخص فقال: [يا بني كعب بن لؤي! أنقذوا أنفسكم من النار. يا بني مرة بن كعب! أنقذوا أنفسكم من النار.. يا بني هاشم! أنقذوا أنفسكم من النار. يا بني عبد المطلب! أنقذوا أنفسكم من النار. يا فاطمة! أنقذي نفسك من النار، فإني لا أملك لكم من الله شيئاً غير أن لكم رحما سأبلها ببلالها].
- قال رسول الله صلى الله عليه وسلم حين أنزل عليه {وَأَنذِرْ عَشِيرَتَكَ الْأَقْرَبِينَ} [يا معشر قريش! اشتروا أنفسكم من الله لا أغني عنكم من الله شيئاً. يا بني عبد المطلب! لا أغني عنكم من الله شيئاً، يا عباس ابن عبد المطلب لا أغني عنك من الله شيئاً، يا صفية عمة رسول الله! لا أغني عنك من الله شيئاً، يا فاطمة بنت رسول الله! سليني بما شئت لا أغني عنك من الله شيئاً].
- في تفسير السيوطي عن ابن عباس قال: لما نزلت{وَأَنذِرْ عَشِيرَتَكَ الْأَقْرَبِينَ} ورهطك منهم المخلصين خرج النَّبيّ (ص) حتى صعد على الصفا فنادى: يا صباحاه، فقالوا: من هذا الذي يهتف؟ قالوا: محمد! فاجتمعوا إليه، فجعل الرجل إذا لم يستطع أن يخرج أرسل رسولاً لينظر ما هو، فجاء أبو لهب وقريش، فقال: [أرأيتكم لو أخبرتكم أن خيلاً بالوادي تريد أن تغير عليكم أكنتم مصدقي؟ قالوا: نعم، ما جربنا عليك إلا صدقاً، قال: فإني نذير لكم بين يدي عذاب شديد].، فقال أبو لهب: تباً لك سائر اليوم ألهذا جمعتنا؟ فنزلت: {تَبَّتْ يَدَا أَبِي لَهَبٍ}.
- وفي مسند أحمد وصحيح مسلم وتفسير الطبري والسيوطي عن أبي عثمان النهدي، عن قبيصة بن مخارق وزهير بن عمرو قال: لما نزلت على رسول الله (ص){وَأَنذِرْ عَشِيرَتَكَ الْأَقْرَبِينَ} انطلق رسول الله (ص) إلى صخرة من جبل فعلا أعلاها، ثم نادى أو قال:[يا آل عبد مناف إني نذير، إن مثلي ومثلكم كمثل رجل رأى العدو فانطلق يربؤ أهله ينادي، أو قال: يهتف يا صباحاه].
- عن البراء قال: لما نزلت على النَّبيّ (ص) {وَأَنذِرْ عَشِيرَتَكَ الْأَقْرَبِينَ} صعد النَّبيّ (ص) ربوة من جبل فنادى: يا صباحاه، فاجتمعوا، فحذرهم وأنذرهم ثم قال:[لا أملك لكم من الله شيئاً، يا فاطمة بنت محمد أنقذي نفسك من النار، فإني لا أملك لك من الله شيئاً].
ــــــــــــــــــــ
کەواتە لەبەرچی ئەی ئوممەتی ئیسلام پشت دەکەنە ئایه‌ته ڕوون و ئاشکراو مەحکەمەکان کە چەند ئایەتێکن لە دایک و بنچینەی کتێب دەربارەی فەتوای نەفی شەفاعەتی بەندەکان لەبەردەستی پەروەردگاری پەرستراو بە نەفی کردنێکی تەواوەوە جا لەپاش ئەمە بەدوای ئایەتە پێکچوو -موتەشابیھەکان- دەکەون دەربارەی شەفاعەت کە بە نهێنی زانستەکەی نازانن؟ جا ئایا لە دڵەکانتاندا لاری و لادان ھەیە دەربارەی حەق و ڕاستی ئاشکراو ڕوون لەم ئایەتانەی دایک و بنچینەی کتێبن جا تێیان هەڵدەدەنە دوای پشتان؟ هەروەک بڵێی پێشیان نازانن و بەدوای ئایەتە پێکچوو -موتەشابیھەکان- دەکەون لەوانەی باسی شەفاعەت دەکەن؟ جا ھەر کەسێک ئەمە بکات ئەوا به‌ڕاستی لەدڵیدا لاری و لادان ھەیە لە بەرامبەر حەق و ڕاستی، اللە ی پایەبەرزیش فەرموویەتی:
{هُوَ الَّذِي أَنْزَلَ عَلَيْكَ الْكِتَابَ مِنْهُ آيَاتٌ مُحْكَمَاتٌ هُنَّ أُمُّ الْكِتَابِ وَأُخَرُ مُتَشَابِهَاتٌ فَأَمَّا الَّذِينَ فِي قُلُوبِهِمْ زَيْغٌ فَيَتَّبِعُونَ مَا تَشَابَهَ مِنْهُ ابْتِغَاءَ الْفِتْنَةِ وَابْتِغَاءَ تَأْوِيلِهِ وَمَا يَعْلَمُ تَأْوِيلَهُ إِلَّا اللَّهُ وَالرَّاسِخُونَ فِي الْعِلْمِ يَقُولُونَ آمَنَّا بِهِ كُلٌّ مِنْ عِنْدِ رَبِّنَا وَمَا يَذَّكَّرُ إِلَّا أُوْلُوا الأَلْبَابِ} صدق الله العظيم [آل عمران:7].
ئایا نازانن ئەوەی لە فەتوای ئایەتە ڕوون و ئاشکراکانی کتێب کە بۆ زاناو نەزانەکانتان ڕوون و ئاشکرایە پشتهەڵبکات ئەوا ئەم کەسە لە سنور دەرچووە فاسقەکانە؟ اللە ی پایەبەرزیش فەرموویەتی:
{وَلَقَدْ أَنزَلْنَا إِلَيْكَ آيَاتٍ بَيِّنَاتٍ وَمَا يَكْفُرُ بِهَا إِلاَّ الْفَاسِقُونَ} صدق الله العظيم [البقرة:99].
لەوەیە یەکێک لە زانایانی ئوممەت بیەوێت ئیمام مەھدی بپچڕێنێت جا بڵێت: "ئایا فەتوامان بۆ نادەیت دەربارەی چۆنیەتی شەفاعەت لە ئایەتە پێکچوو -موتەشابیھەکان- لەبەرئەوەی ئەم ئایەتانە بە ناڕاستەوخۆ باسی شەفاعەتیان کردووە کە بە تێرو تەسەل و تەواوی باسنەکراون، بەڵکو ئەوەی ئێمه لێی تێدەگەین ئەوەیە اللە مۆڵەت بە بەندەکەی دەدات لەگەڵ پەروەردگارەکەی بدوێت بەڵام نازانین چۆنیەتی دواندن و قسە کردنی ئەم بەندەیە چۆنە له‌لای پەروەردگاردا، اللە ی پایەبەرزیش فەرموویەتی:
{وَكَم مِّن مَّلَكٍ فِي السَّمَاوَاتِ لا تُغْنِي شَفَاعَتُهُمْ شَيْئًا إِلاَّ مِن بَعْدِ أَن يَأْذَنَ اللَّهُ لِمَن يَشَاء وَيَرْضَى} صدق الله العظيم [النجم:26]".
جا لەپاش ئەمە ئیمام مەھدی ناصر محمد یەمانی وه‌ڵامی دەداتەوەو دەڵێم: به‌ڕاستی تۆ لەمەدا ئه‌وه تێدەگەیت ئەو کەسەی اللە مۆڵەتی دەدات قسە لەگەڵ پەروەردگارەکه‌ی بکات دەربارەی نھێنی شەفاعەت نایبینیت بوێری ئەوە بکات شەفاعەت لەبەردەستی پەروەردگارەکەی بکات بۆ بەندەکانی بەڵکو ئەو قسە لەگەڵ پەروەردگارەکەی دەکات بەوەی ڕازی بێت لە نەفسی خۆی، هه‌ر بۆیەش اللە ی پایەبەرز فەرموویەتی:
{إِلاَّ مِن بَعْدِ أَن يَأْذَنَ اللَّهُ لِمَن يَشَاء وَيَرْضَى} صدق الله العظيم.
جا لەپاش ئەمە دەزانیت ئەم بەندەیە قسە لەگەڵ پەروەردگارەکەی دەکات تا ئەم نیعمەتەی بۆ بهێنێتەجێ کە گەورەترە لە نیعمەتەکانی بەھەشتەکەی جا ڕازی بێت، ئەمەش لەبەرئەوەی ڕازیبوونەکەی اللە ی کردووە بە ئامانج نەک بە وەسیلەو ھۆکار تا اللە پێی بیخاتە بەھەشتەکەیەوە؛ بەڵکو لە پەروەردگارەکەی دەوێت لە نەفسی خۆی ڕازی بێت، وە ھەرگیزیش اللە لە نەفسی خۆی ڕازی نابێت تا بەندەکانی دەخاتە ناو ڕەحمەتەکەی خۆیەوە جا بۆ ئەمە مۆڵەتی بەندەکەی دەدات جا لەدوای ئه‌مه ئه‌وان لەگەڵیدا ده‌خاته بەھەشتەکەیه‌وه، ئەمەش لەبەرئەوەی ئەم بەندەیە دەزانێت اللە خۆی بە ڕەەحم و میهرەبانترە لە بەندەکەی بۆ بەندەکانی جا چۆن تکاو شەفاعەت بکات لەبەردەستی اللە ی لە هەموو میهرەبان و بە بەزەییەکان میهرەبانترو بە بەزەییتر؟ جا ئەمە ڕەوانیەو ناكرێت جا شەفاعەت ھەمووی بۆ اللە یە.
وە ئەو کاتەی بەندەکە داوا لە اللە دەکات تا ئەم نیعمەتەی بۆ بهێنێتەجێ کە گه‌وره‌تره له به‌هه‌شته‌كه‌ی و لەسەر نەفسی خۆی نیعمەتی بەھەشت حەرام دەکات ئەگەر بێتو اللە گەورەترین نیعمەتەکەی بۆ نەھێنێتەجێ، جا لهم كاته‌دا ئەگەر اللە ڕازی بوو لە نەفسی خۆی ئەوا خەڵکی بانگی پەروەردگارەکەیان دەبیستن بە ئاڕاستەی بەندەکەی بە مزگێنی و مژدەوه بە ڕازی بوونی بەندەکەی بەر لە باسکردنی ڕازیبوونی نەفسی بەرزو بڵندی خۆی، ئەمەش لەبەرئەوەی اللە دەزانێت بەندەکەی ھەرگیز ڕازی نابێت تا ئەوکاتەی اللە ڕازیدەبێت لە نەفسی خۆی، جا بەیانی ئەوەی کە اللە دەفەرموێت
{ رَاضِيَةً } بەو مانایەی بەڕاستی اللە ڕازی بوو لە نەفسی خۆی لەسەر بەندەکانی ئەمەش لەبەرئەوەی ڕازیبوونی ئەم بەندەیە (ی کە به‌هه‌شت ڕه‌تده‌كاته‌وه) پەیوەستە بە ڕازیبوونی پەروەردگارەکەی لە نەفسی خۆی، اللە ی پایەبەرزیش فەرموویەتی:
{يَا أَيَّتُهَا النَّفْسُ الْمُطْمَئِنَّةُ ﴿27﴾ ارْجِعِي إِلَىٰ رَبِّكِ رَاضِيَةً مَّرْضِيَّةً ﴿28﴾فَادْخُلِي فِي عِبَادِي ﴿29﴾ وَادْخُلِي جَنَّتِي ﴿30﴾} صدق الله العظيم [الفجر].
وە ئەم گوێبیست بوونەش فەرمانی اللە یە بۆ بەندەکەی بەوەی ئەوو بەندەکانی دەخاتە ناو بەهەشتەکەیەوە! جا لێرەدا ئەمە سەرسامیەکی گەورەیە جا بڕوا بەمە ناکەن لەوەی گوێیان لێیبووە جا ئایا اللە سوکایەتی و گاڵته‌یان پێدەکات یان مۆڵەتی داون بە حەق تا بچنە ناو بەھەشتەکەیەوە؟ جا لەپاش ئەمە دەستەو کۆمەڵەی ئەم بەندەیە کە بە ڕاستی ناوە ھەرە گەورەکەی اللە (اسم الله الأعظم) دەزانن بە هەمان ئەوەی پێشتر ئه‌م به‌نده‌یه فێری کردوون وەڵامیان دەدەنەوە بۆیەش وەڵامی ئەم پرسیارکارانە دەدەنەوەو ده‌ڵێن:
{قَالُوا الحقّ وَهُوَ الْعَلِيُّ الْكَبِيرُ} [سبأ:23].
جا اللە سوکایەتی و گاڵتەتان پێناکات پاک و بێگەردی بۆی جا کێ ھەیە لە اللە ی پایەرزی گەورە بەڕەحم و میهرەبانتر بێت بۆ ئێوە؟
جا دەربارەی شەفاعەت بۆ پرسیارکاران ڕووندەبێتەوە بەوەی بۆ هیچ بەندەیەک نیە لەبەردەستی پەروەردگاری پەرستراو شەفاعەت بکات بۆ بەندەکانی لەبەردەستی پاک و بێگەردی بۆی جا ئەوانە بەڕەحم و میهرەبانتر نین لە اللە ی لە هەموو میهرەبان و بە بەزەییەکان میهرەبانترو بە بەزەییتر، بەڵکو ئەم بەندەیەی اللە مۆڵەتی دەدات تا پەروەردگار قسەی لەگەڵ بکات قسە لەگەڵ پەروەردگارەکەی دەکات تا گەورەترین نیعمەتەکەی بۆ بهێنێتە جێ (النّعيم الأعظم) جا نیعمەتی ھەموو مەلەکوتی نیشان دەدرێت به‌ڵام ئەو ڕەتی دەکاتەوە مەگەر تەنھا ئەوکاتەی گەورەترین نیعمەتەکەی بۆ دەهێنێتەجێ جا لەم دیمەنەدا سەرجەم دروستکراوەکانی اللە لە فریشتەکان و جن و مرۆڤ بە موسڵمان و بێباوەڕیانەوە سەرسام دەبن جا لەناخی خۆیاندا دەڵێن: چ نیعمەتێک گەورەترە لەوەی اللە ھەموو ئەم مەلەکوتەی نیشانی بەندەکەی بدات تا ڕازی بێت به‌ڵام ئەو ڕەتی بکاتەوە مەگەر تەنھا بەوە نەبێت اللە ئەم نیعمەتەی بۆ بهێنێتەجێ کە گەورەترە لە ھەموو مەلەکوتەکەی!". جا فریشتە نزیکەکانی اللە ی ڕەحمان لەسەرسامیدا تێدەمێنن جا لەناخی خۆیاندا دەڵێن: "پاک و بێگەردی بۆ اللە ئێمە بە نیعمەتێکی تر نازانین لە دروستکراوەکانی اللە گەورەتر بێت لەوەی بەم بەندەیە نیشان دراوە!". جا ھەموو یاوەرەکانی اللە لە ناخی خۆیان گومان بەم بەندەیە دەبەن بە گومانێکی خراپ جا لە ناخیاندا دەڵێن لەدوای ئەوەی اللە سەرجەم نیعمەتی مەلەکوتی پەروەردگارەکەی لەکتێبدا بۆ ئەم بەندەیە نیشاندا تا پێی بدات جا ئەو ڕەتی دەکاتەوە مەگەر تەنھا بەوە نەبێت اللە نیعمەتێکی گەورەتری لەھەموو ئەوانە بۆ بهێنێتەجێ جا ئایا لەدوای ئەم ڕێز لێگرتنەی کە ئەم بەندەیە ڕەتی کردەوە چیتر ھەیە تەنھا ئەوە نەبێت ببێت بە اللە! بەڵام کۆمەڵ و دەستەکەی ئەم بەندەیە بەده‌م پێکه‌نینەوە مژدەو شادییان لێ ده‌دره‌وشێته‌وه بە ھاتنەجێی گەورەترین نیعمەتەکە لەبەرئەوەی ئەوان حەقەکە دەزانن لەلایەن پەروەردگاریانەوە
بەوەی ئەم نیعمەتەی گەورەترە لە هەموو ئەمانە بریتیە لە ڕازیبوونی اللە لە نەفسی خۆی لەبەرئەوەی دەزانن ئەمە بریتی یە لە ڕاستی ناوە ھەرە گەورەکەی اللە (اسم الله الاعظم) ئەوەی کەس به زانسته‌كه‌ی نەزانیوە تەنھا ئەم بەندەیە نەبێت لە کتێبداو ئەوانی تریشی فێری ڕاستی ناوە ھەرە گەورەکەی اللە کردووە، وە لەمیانەی قسەکردنی ئەم بەندەیە لەگەڵ پەروەردگارەکەی کاتێک اللە نیعمەتی مەلەکوتەکەی نیشان دەدات جا ئەویش ڕەتی دەکاتەوە؛ ئەوان بەده‌م پێکه‌نینەوە مژدەو شادیان لێ ده‌دره‌وشێته‌وه کاتێک مژدەیان پێدەدرێت بە ھاتنەجێی ئەو نیعمەتەی گەورەترە لە نیعمەتی ھەموو مەلەکوتەکەی اللە، ھەرچی ھۆکاری پێکەنینەکەیانە ئەوا لەبەر بینینی سەرسامیە گەورەکەی سەر ڕوخساری نێردراوو پێغەمبەرەکان و ڕاستگۆو شەھیدو چاکەکارو ھەموو فریشتە نزیکەکانی اللە یە لەبەرئەوەی ئه‌وان ئەو پەڕی سەرسوڕمانی دەبینن! به‌ڵام ئەوان (واتە كۆمه‌ڵ و ده‌ستەی ئه‌م به‌نده‌یه‌ی له‌گه‌ڵ اللە ده‌دوێت) دەزانن اللە لەسەر نەفسی خۆی نووسیوە بەندەکانی ڕازی بکات بە پشتڕاستکردنەوەی ئەم فەرموودەیەی اللە ی پایەبەرز:
{رَّضِيَ اللّهُ عَنْهُمْ وَرَضُواْ عَنْهُ} [المائدة:119].
بەڵام ئەم بەندەیە هه‌رچه‌نده اللە لێشی ڕازی بووە بەڵام ئەو ڕازی نەبووە لەبەرئەوەی ئەو ڕازی بوونی اللە ی نەکردووە بە وەسیلەو ھۆکار بۆ ھاتنەجێی نیعمەتێکی بچوکتر؛ بەڵکو ڕازی بوونی اللە ی کردووە بە ئەو پەری ئامانج و ویستی و ھەرگیزیش ڕازی نابێت تا ئەوکاتەی اللە گەورەترین نیعمەتەکەی بۆ دەهێنێتەجێ، هەربۆیەش ھەموو نیعمەتی مەلەکوتی نیشان دەدرێت جا اللە دەیکات بە خەلیفەکەی لەسەر ھەموو مەلەکوتەکەی وە لەسەر ئەم بەھەشتەش کە پانتاییەکەی هێندەی پانتایی ئاسمانەکان و زەویە وە اللە ھیچ شتێک لە مەلەکوتەکەی ناھێڵێتەوە مەگەر ھەر دەیکات بە خەلیفەکەی بەسەریدا جا لەگەڵ ئەمەشدا بەندەکە سوربوون و پێداگریەکەی زیاتر دەبێت لەسەر ھاتنەجێی ئەم نیعمەتەی گه‌وره‌تره له ھەموو ئەمانە، جا لەپاش ئەمە اللە فەرمانەکەی خۆی نیشان دەدات بەوەی ئەو دەسەڵاتەی پێدەدات بە ھەرشتێک بڵێت ببە دەست بەجێ ببێت (كُن فيكون) جا ھەر نیعمەتێکی بیەوێت دەست بەجێ بە (کن فیکون) بۆی دروست بکات بە مۆڵەت و توانا بێ سنورەکەی اللە جا لەگەڵ ئەمەشدا بەندەکە ھەر ڕەتی دەکاتەوەو سوربوون و پێدنگریەکەی زیاتر دەبێت لەسەر ھاتنەجێی گەورەترین نیعمەتەکە، جا ھەموو پێغەمبەرو نێردراوو ڕاستگۆو شەھیدو چاکەکارو ھەموو فریشتە نزیکەکانی اللە ی ڕەحمان توشی سەرسامی دەبن لە گەورەیی سوربوون و پێداگری ئەم بەندەیە جا ده‌بینن تەنانه‌ت ھەموو مەلەکوتی پەروەردگاری خەڵکی جیھانیش توشی ئاشوبی ناکات، جا لە پاش ئمە ده‌بینن اللە پشتگیری ده‌کات بە فەرمانی کاف و نونی ببە دەست بەجێ ببێت (کن فیکون) بۆ ئەوەی ھەرشتێکی بوێت بۆی دروستبکات بە مۆڵەتی خۆی لە نیعمەتەکان بە مۆڵەتی اللە جا لەگەڵ ئەمەشدا ئەو ھەر بە گریان و ھەنسکەوە وەڵامی پەروەردگارەکەی دەداتەوەو دەیەوێت ئەم نیعمەتەی بۆ بهێنێتەجێ کە گەورەترە لە نیعمەتی ھەموو مەلەکوتەکەی جا ھەر چەند بێت و چەندی تریشی بێتە سەر، بۆیە فریشتەکان دەکەونە سەرسامیەکی گەورەوە کە لەسەر ڕوخساریان دەردەکەوێت وە ئاوات دەخوازن بزانن ئه‌م شتە نادیارە چیە کە ھەموو دروستکراوە یەكه‌مینه پێشکەوتووەکان و ئەوانەیشی کە دواتر ھاتوون لە پێشکەوتووەکان (الأولين والآخرين السابقين) و ھاوەڵانی دەستە ڕاست (أصحاب اليمين) و ھاوەڵانی دەستە چەپ (أصحاب الشمال) ی توشی سەرسامی کردووە تەنھا کەمێک نەبن لەوانەی دواتر ھاتوون لە دەستەی بەندە نزیکەکان (مُقربين) کە بەده‌م پێکەنینەوە مژدەیان لێ دەدرەوشێتەوە بە ھاتنەجێی ئەم نیعمەتەی گەورەترە لە نیعمەتی بەھەشتی پەروه‌ردگارەکەیان جا ئەوانیش لەسەر ئەمە شاهێدن وە ئەوانە بریتین لەوانەی وەڵامی ئەم پرسیارکارانە دەدەنەوە کە تەنگانەو ترس و تۆقین و سزاکەیان لەسەر دڵەکانیان لاچووە لەوکاتەی گوێیان لە فەرمانێک بووە کە ڕاستەوخۆ لەلایەن پەروەردگارەکەیانەوە ھاتووە بۆ ئەم نەفسە بەوەی ڕازی بووە جا بەندەکانی ھەموو دەخاتە ناو بەھەشتەکەیەوە لەپاش ئەمە ئەوانەی دڵنیابوون لەوەی دەخرێنە ئاگری دۆزەخەوە بە دەستەو کۆمەڵەکەی ئەم بەندەیە دەڵێن:
{قَالُوا مَاذَا قَالَ ربّكم قَالُوا الحقّ وَهُوَ الْعَلِيُّ الْكَبِيرُ} [سبأ:23].
جا
گەورەترین نیعمەتەکە دێتە جێ، ئەمەش نھێنی ناوە ھەرە گەورەکەی اللە یە (اسم الله الأعظم) کە بەڕاستی اللە کردوویەتی بە سیفەت بۆ ڕازیبوونی نەفسەکەی لەسەر بەندەکانی جا دەبینین ئەمە نیعمەتێکی گەورەترە لە نیعمەتی بەھەشتەکەی، بە پشتڕاستکردنەوەی ئەم فەرموودەیەی اللە ی پایەبەرز:
{وعدَ اللَّهُ الْمُؤْمِنِينَ وَالْمُؤْمِنَاتِ جَنَّاتٍ تَجْرِي مِنْ تَحْتِهَا الْأَنْهَارُ خَالِدِينَ فِيهَا وَمَسَاكِنَ طَيِّبَةً فِي جَنَّاتِ عَدْنٍ وَرِضْوَانٌ مِنَ اللَّهِ أَكْبَرُ ذَلِكَ هُوَ الْفَوْزُ الْعَظِيمُ} صدق الله العظيم [التوبة:72].
وە لەمه‌شدا نھێنی حیکمەتەکە لە دروستکراوەکان ھەیە کە بریتیە لەوەی اللە بۆ ئەوە دروستی كردوون تا نیعمەتی ڕازیبوونی پەروەردگارەکەیان بپەرستن جا دروستی نەکردوون لە پێناوی حۆریە چاوگەشەکان و نیعمەتەکانی بەھەشت وە دروستی نەکردوون تا سزایان بدات؛ بەڵکو اللە بەندەکانی دروستکردووە لە سەرجەم مەلەکوتەکەی تا نیعمەتی ڕازی بوونی پەروەردگارەکەیان بپەرستن لە نەفسیاندا جا ئەو کاتە دەبینن ئەم نیعمەتە نیعمەتێکی گەورەترە لە نیعمەتی ھەموو مەلەکوت، ھەر لەبەرئەمەش دروستی کردوون.
بە پشتڕاستکردنەوەی ئەم فەرموودەیەی اللە ی پایەبەرز:
{وما خَلَقْتُ الجنّ وَالْإِنْسَ إِلَّا ليعبدون} صدق الله العظيم [الذاريات:56].
وە دروودو سڵاو لەسەر نێردراوو پێغەمبەرەکان، سوپاس و ستایشیش بۆ اللە ی پەروەردگاری هەموو خەڵکی جیهان..
براتان بەندەی گەورەترین نیعمەتەکە (عبد النّعيم الأعظم) ئیمام مەھدی ناصر محمد یەمانی.
ـــــــــــــــــــــــ
الإمام ناصر محمد اليماني
19 - 09 - 1431 هـ
29 - 08 - 2010 مـ
08:51 صباحاً
ـــــــــــــــــ
من يعتقد بشفاعة العبيد بين يدي الربّ المعبود فقد أشرك بالله ..
بسم الله الرحمن الرحيم، والصلاة والسلام على جدّي محمد رسول الله - صلّى الله عليه وآله وسلّم - وآله الأطهار والسابقين الأنصار في الأوّلين وفي الآخرين وجميع المسلمين إلى يوم الدين..
أيا أمّة الإسلام يا حُجّاج بيت الله الحرام، اِتّقوا الله فإنّي أنذركم ما أُنذر به الذين من قبلكم فذروا عقيدة الشفاعة من العبيد للعبيد بين يدي الربّ المعبود؛ إنّي لكم نذيرٌ مبينٌ بالبيان الحقّ للقرآن العظيم، وأجد الذين يعتقدون بشفاعة أولياء الله لهم بين يدَي الله قد أشركوا بالله وكذبوا على أنفسهم وضلّ عنهم ما كانوا يفترون، وإليكم السؤال والجواب مباشرة من محكم الكتاب:
سـ 1 ـ فهل يعلمُ الله بأحدٍ من عبيده يتجرّأ أن يشفع لعبيده بين يدي ربّهم يوم القيامة؟
جـ 1 ـ قال الله تعالى: {وَيَقُولُونَ هَـٰؤُلَاءِ شُفَعَاؤُنَا عِندَ اللَّـهِ ۚ قُلْ أَتُنَبِّئُونَ اللَّـهَ بِمَا لَا يَعْلَمُ فِي السَّمَاوَاتِ وَلَا فِي الْأَرْضِ ۚ سُبْحَانَهُ وَتَعَالَىٰ عَمَّا يُشْرِكُونَ ﴿١٨﴾} صدق الله العظيم [يونس].
سـ 2 ـ وهل أمر الله رُسله إلى الناس أن ينهوهم عن الاعتقاد بشفاعة أولياء الله بين يدَي ربّهم؟
جـ 2 ـ قال الله تعالى: {وَأَنذِرْ بِهِ الَّذِينَ يَخَافُونَ أَن يُحْشَرُوا إِلَىٰ رَبِّهِمْ ۙ لَيْسَ لَهُم مِّن دُونِهِ وَلِيٌّ وَلَا شَفِيعٌ لَّعَلَّهُمْ يَتَّقُونَ ﴿٥١﴾} صدق الله العظيم [الأنعام].
سـ 3 ـ وهل للكافرين شُفعاء بين يدي ربّهم كما يعتقدون في الدنيا والآخرة؟
جـ 3 ـ قال الله تعالى: {وَأَنذِرْهُمْ يَوْمَ الْآزِفَةِ إِذِ الْقُلُوبُ لَدَى الْحَنَاجِرِ كَاظِمِينَ ۚ مَا لِلظَّالِمِينَ مِنْ حَمِيمٍ وَلَا شَفِيعٍ يُطَاعُ ﴿١٨﴾} صدق الله العظيم [غافر].
سـ 4 ـ وهل للمؤمنين شفعاء بين يدي الله كما يعتقدون؟
جـ 4 ـ قال الله تعالى: {يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا أَنفِقُوا مِمَّا رَزَقْنَاكُم مِّن قَبْلِ أَن يَأْتِيَ يَوْمٌ لَّا بَيْعٌ فِيهِ وَلَا خُلَّةٌ وَلَا شَفَاعَةٌ} صدق الله العظيم [البقرة:254].
سـ 5 ـ إذاً لن يجرؤ أحدٌ أن يتقدّم بين يدَي ربّه يُحاجّه من أن يعذّب عباده الذين ظلموا أنفسهم فيشفع للظالمين بين يدي ربّهم؟
جـ 5 ـ قال الله تعالى: {فَمَن يُجَادِلُ اللَّـهَ عَنْهُمْ يَوْمَ الْقِيَامَةِ أَم مَّن يَكُونُ عَلَيْهِمْ وَكِيلًا ﴿١٠٩﴾} صدق الله العظيم [النساء].
سـ 6 ـ فإذا كان الأب من أولياء الله وابنه من الذين ظلموا أنفسهم فهل يغني عنه من عذاب الله شيئاً فيشفع لولده بين يدي ربّه؟
جـ 6 ـ قال الله تعالى: {وَاخْشَوْا يَوْمًا لَّا يَجْزِي وَالِدٌ عَن وَلَدِهِ وَلَا مَوْلُودٌ هُوَ جَازٍ عَن وَالِدِهِ شَيْئًا ۚ إِنَّ وَعْدَ اللَّـهِ حَقٌّ ۖ فَلَا تَغُرَّنَّكُمُ الْحَيَاةُ الدُّنْيَا وَلَا يَغُرَّنَّكُم بِاللَّـهِ الْغَرُورُ ﴿٣٣﴾} صدق الله العظيم [لقمان].
سـ 7 ـ وهل إذا كان الزوج من أولياء الله وزوجته من الذين ظلموا أنفسهم فهل يغني عن زوجته شيئاً فيشفع لها بين يدي ربّها حتى ولو كان نبيّاً ورسولاً؟
جـ7 ـ قال الله تعالى: {ضَرَبَ اللَّـهُ مَثَلًا لِّلَّذِينَ كَفَرُوا امْرَأَتَ نُوحٍ وَامْرَأَتَ لُوطٍ كَانَتَا تَحْتَ عَبْدَيْنِ مِنْ عِبَادِنَا صَالِحَيْنِ فَخَانَتَاهُمَا فَلَمْ يُغْنِيَا عَنْهُمَا مِنَ اللَّـهِ شَيْئًا وَقِيلَ ادْخُلَا النَّارَ مَعَ الدَّاخِلِينَ ﴿١٠﴾} صدق الله العظيم [التحريم].
سـ 8 ـ فهل هذا يعني نفي الشفاعة مطلقاً للعبيد بين يدي الربّ المعبود لكافة عبيده؟
جـ 8 ـ قال الله تعالى: {وَاتَّقُوا يَوْمًا لَّا تَجْزِي نَفْسٌ عَن نَّفْسٍ شَيْئًا وَلَا يُقْبَلُ مِنْهَا عَدْلٌ وَلَا تَنفَعُهَا شَفَاعَةٌ وَلَا هُمْ يُنصَرُونَ ﴿١٢٣﴾} صدق الله العظيم [البقرة:123].
سـ 9 - إذاً لن ينفع الأرحام أرحامهم بين يدَي ربّهم، فلا يأذن الله لأحد منهم أن يشفع لأهله بين يدي ربّه، فزدنا فتوى في ذلك من محكم الكتاب ذكرى لأولي الألباب.
جـ 9 ـ قال الله تعالى: {لَن تَنفَعَكُمْ أَرْحَامُكُمْ وَلَا أَوْلَادُكُمْ ۚ يَوْمَ الْقِيَامَةِ يَفْصِلُ بَيْنَكُمْ ۚوَاللَّـهُ بِمَا تَعْمَلُونَ بَصِيرٌ ﴿٣﴾} صدق الله العظيم [الممتحنة].
سـ 10 ـ إذاً الشفاعة هي مِن الله إليه فلم تتجاوز ذاته سبحانه إلى أحدٍ من عباده فزدنا فتوى التأكيد من محكم الكتاب ذكرى لأولي الألباب.
جـ 10 ـ قال الله تعالى: {قُل لِّلَّـهِ الشَّفَاعَةُ جَمِيعًا ۖ لَّهُ مُلْكُ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ ۖ ثُمَّ إِلَيْهِ تُرْجَعُونَ ﴿٤٤﴾} صدق الله العظيم [الزمر].
سـ 11 ـ فهل يوجد في سُنّة البيان في الأحاديث النبويّة الحقّ ما يزيد ذلك بياناً وتوضيحاً للأمّة عن محمدٍ رسول الله - صلّى الله عليه وآله وسلّم - الذي كان يبيّن للناس الكتاب بالحقّ؟
جـ 11 ـ قال محمدٌ رسول الله - صلّى الله عليه وآله وسلّم - في صحيح مسلم عن عائشة قالت:
لما نزلت {وَأَنذِرْ عَشِيرَتَكَ الْأَقْرَبِينَ}، قام رسول الله (ص) على الصفا فقال: [يا فاطمة بنت محمد! يا صفية بنت عبد المطلب! يا بني عبد المطلب! لا أملك لكم من الله شيئاً، سلوني من مالي ما شئتم].
في صحيح مسلم وسنن النسائي ومسند أحمد واللفظ للأول عن أبي هريرة قال: لما نزلت هذه الآية {وَأَنذِرْ عَشِيرَتَكَ الْأَقْرَبِينَ} دعا رسول الله (ص) قريشاً فاجتمعوا فعم وخص فقال: [يا بني كعب بن لؤي! أنقذوا أنفسكم من النار. يا بني مرة بن كعب! أنقذوا أنفسكم من النار.. يا بني هاشم! أنقذوا أنفسكم من النار. يا بني عبد المطلب! أنقذوا أنفسكم من النار. يا فاطمة! أنقذي نفسك من النار، فإني لا أملك لكم من الله شيئاً غير أن لكم رحما سأبلها ببلالها].
- قال رسول الله صلى الله عليه وسلم حين أنزل عليه {وَأَنذِرْ عَشِيرَتَكَ الْأَقْرَبِينَ} [يا معشر قريش! اشتروا أنفسكم من الله لا أغني عنكم من الله شيئاً. يا بني عبد المطلب! لا أغني عنكم من الله شيئاً، يا عباس ابن عبد المطلب لا أغني عنك من الله شيئاً، يا صفية عمة رسول الله! لا أغني عنك من الله شيئاً، يا فاطمة بنت رسول الله! سليني بما شئت لا أغني عنك من الله شيئاً].
- في تفسير السيوطي عن ابن عباس قال: لما نزلت{وَأَنذِرْ عَشِيرَتَكَ الْأَقْرَبِينَ} ورهطك منهم المخلصين خرج النَّبيّ (ص) حتى صعد على الصفا فنادى: يا صباحاه، فقالوا: من هذا الذي يهتف؟ قالوا: محمد! فاجتمعوا إليه، فجعل الرجل إذا لم يستطع أن يخرج أرسل رسولاً لينظر ما هو، فجاء أبو لهب وقريش، فقال: [أرأيتكم لو أخبرتكم أن خيلاً بالوادي تريد أن تغير عليكم أكنتم مصدقي؟ قالوا: نعم، ما جربنا عليك إلا صدقاً، قال: فإني نذير لكم بين يدي عذاب شديد].، فقال أبو لهب: تباً لك سائر اليوم ألهذا جمعتنا؟ فنزلت: {تَبَّتْ يَدَا أَبِي لَهَبٍ}.
- وفي مسند أحمد وصحيح مسلم وتفسير الطبري والسيوطي عن أبي عثمان النهدي، عن قبيصة بن مخارق وزهير بن عمرو قال: لما نزلت على رسول الله (ص){وَأَنذِرْ عَشِيرَتَكَ الْأَقْرَبِينَ} انطلق رسول الله (ص) إلى صخرة من جبل فعلا أعلاها، ثم نادى أو قال: [يا آل عبد مناف إني نذير، إن مثلي ومثلكم كمثل رجل رأى العدو فانطلق يربؤ أهله ينادي، أو قال: يهتف يا صباحاه].
- عن البراء قال: لما نزلت على النَّبيّ (ص) {وَأَنذِرْ عَشِيرَتَكَ الْأَقْرَبِينَ} صعد النَّبيّ (ص) ربوة من جبل فنادى: يا صباحاه، فاجتمعوا، فحذرهم وأنذرهم ثم قال: [لا أملك لكم من الله شيئاً، يا فاطمة بنت محمد أنقذي نفسك من النار، فإني لا أملك لك من الله شيئاً].
ــــــــــــــــــــ
إذاً فلماذا يا أمّة الإسلام تذرون الآيات البيِّنات المحكمات هُنّ من آيات أمّ الكتاب عن فتوى نفي الشفاعة للعبيد بين يدي الربّ المعبود نفياً مطلقاً ومن ثم تتبعون الآيات المتشابهات عن الشفاعة التي لا تحيطون بسرّها علماً؟ فهل في قلوبكم زيغٌ عن الحقّ البيِّن في آيات أمّ الكتاب فتذروهن وراء ظهوركم وكأنكم لا تعلمون بهنّ وتتّبعون الآيات المُتشابهات بذكر الشفاعة؟ ومن فعل ذلك ففي قلبه زيغٌ عن الحقّ؟ وقال الله تعالى: {هُوَ الَّذِي أَنزَلَ عَلَيْكَ الْكِتَابَ مِنْهُ آيَاتٌ مُّحْكَمَاتٌ هُنَّ أُمُّ الْكِتَابِ وَأُخَرُ مُتَشَابِهَاتٌ ۖ فَأَمَّا الَّذِينَ فِي قُلُوبِهِمْ زَيْغٌ فَيَتَّبِعُونَ مَا تَشَابَهَ مِنْهُ ابْتِغَاءَ الْفِتْنَةِ وَابْتِغَاءَ تَأْوِيلِهِ ۗ وَمَا يَعْلَمُ تَأْوِيلَهُ إِلَّا اللَّـهُ ۗ وَالرَّاسِخُونَ فِي الْعِلْمِ يَقُولُونَ آمَنَّا بِهِ كُلٌّ مِّنْ عِندِ رَبِّنَا ۗ وَمَا يَذَّكَّرُ إِلَّا أُولُو الْأَلْبَابِ ﴿٧﴾} صدق الله العظيم [آل عمران]، أفلا تعلمون أنّ من أعرض عن الفتوى في آيات الكتاب البيّنات لعالمكم وجاهلكم فهو من الفاسقين؟ وقال الله تعالى: {وَلَقَدْ أَنزَلْنَا إِلَيْكَ آيَاتٍ بَيِّنَاتٍ ۖ وَمَا يَكْفُرُ بِهَا إِلَّا الْفَاسِقُونَ ﴿٩٩﴾} صدق الله العظيم [البقرة].
ولربما يودّ أحدُ علماء الأمّة أن يقاطع الإمام المهديّ فيقول: "أفلا تُفتِنا عن كيفية الشفاعة في الآيات المتشابهات كونه يأتي فيهنّ ذكرٌ غير مباشر للشفاعة وغير مفصّل، وإنّما نفهم منه أنّ الله يأذن لعبد أن يخاطب ربّه ولكنّنا لا نعلم كيفية خطاب ذلك العبد إلى الربّ، وقال الله تعالى: {وَكَم مِّن مَّلَكٍ فِي السَّمَاوَاتِ لَا تُغْنِي شَفَاعَتُهُمْ شَيْئًا إِلَّا مِن بَعْدِ أَن يَأْذَنَ اللَّـهُ لِمَن يَشَاءُ وَيَرْضَىٰ ﴿٢٦﴾} صدق الله العظيم [النجم]". ومن ثمّ يردّ عليه الإمام المهديّ ناصر محمد اليماني وأقول: إنّك تفهم من ذلك أنّ الذي أذن الله له أن يخاطب ربّه عن سرّ الشفاعة فإنّك لا تجده قد تجرأ أن يشفع بين يدي ربّه لعباده بل كان يحاجُّ ربّه أن يرضى في نفسه، ولذلك قال الله تعالى: {إِلاَّ مِن بَعْدِ أَن يَأْذَنَ اللَّهُ لِمَن يَشَاء وَيَرْضَى} صدق الله العظيم، ومن ثم تعلم أنّ ذلك العبد إنّما كان يخاطب ربّه أن يُحقِّق له النّعيم الأعظم من نعيم جنته فيرضى، وذلك لأنّه يتّخذ رضوان الله غاية وليس كوسيلة ليُدخله جنّته؛ بل يريد من ربّه أن يرضى في نفسه، ولن يكون الله قد رضي في نفسه حتى يدخل عباده في رحمته فيأذن لعبده ولهم معه أن يدخلوا جنته، وذلك لأنّ هذا العبد يعلم أنّ الله هو أرحم بعباده من عبده فكيف يشفع بين يدي الله أرحم الراحمين؟ ولا ينبغي له فلله الشفاعة جميعاً.
وحين يسأل العبد ربّه أن يحقِّق له النّعيم الأعظم من جنّته ويُحرّم على نفسه نعيم الجنّة ما لم يحقِّق الله له النّعيم الأعظم منها، فإذا رضي الله في نفسه يسمع الناس نداء ربّهم موجه إلى عبده بالبشرى برضى عبده قبل ذكر رضوان نفسه تعالى، وذلك لأنّ الله يعلم أنّ عبده لن يرضى حتى يكون الله راضياً في نفسه، وإنّما البيان الحقّ لقوله تعالى { رَاضِيَةً } بمعنى أنّ الله قد رضي في نفسه على عباده وذلك لأنّ رضوان ذلك العبد مُتعلّق برضوان ربّه في نفسه، وقال الله تعالى: {يَا أَيَّتُهَا النَّفْسُ الْمُطْمَئِنَّةُ ﴿٢٧﴾ ارْجِعِي إِلَىٰ رَبِّكِ رَاضِيَةً مَّرْضِيَّةً ﴿٢٨﴾ فَادْخُلِي فِي عِبَادِي ﴿٢٩﴾ وَادْخُلِي جَنَّتِي ﴿٣٠﴾} صدق الله العظيم [الفجر].
وهنا سماع أمر الله إلى عبده أن يدخل هو وعباده جنّته! وهنا المفاجأة الكبرى فلم يصدّقوا ما سمعوا! فهل الله يستهزئُ بهم أم أذِن لهم بالحقّ أن يدخلوا جنّته؟ ومن ثم ردّ عليه زمرة ذلك العبد الذين يعلمون عن حقيقة اسم الله الأعظم بما علَّمهم به ذلك العبد من قبل ولذلك ردّوا على السائلين {قَالُوا الْحَقَّ ۖ وَهُوَ الْعَلِيُّ الْكَبِيرُ﴿٢٣﴾} [سبأ]، فلم يستهزئ بكم سبحانه ومن ذا الذي هو أرحم بكم من الله العليّ الكبير؟
وتبيّن للسائلين عن الشفاعة أن ليس لجميع العبيد بين يدي الربّ المعبود أن يشفعوا لعبيده بين يديه سبحانه ولكنّهم ليسوا بأرحم من الله أرحم الراحمين، وإنّما ذلك العبد الذي أذِن الله له أن يخاطب ربّهم كان يُحاجُّ ربّه أن يحقق له النّعيم الأعظم، وتمّ عرض نعيم الملكوت كله عليه فيأبى إلا أن يحقّق له النّعيم الأعظم من ذلك كُلّه ممّا أدهش كافّة خلق الله من الملائكة والجنّ والإنس مسلمهم والكافر فيقولون في أنفسهم: "وأيّ نعيمٍ هو أكبر ممّا عرض الله على هذا العبد ليرضى فيأبى إلا أن يحقّق الله له النّعيم الأعظم من الملكوت كلّه!". فغمرت الدهشة ملائكة الرحمن المقرّبين فقالوا في أنفسهم: "سبحان الله فلا نعلم بنعيمٍ في خلق الله هو أكبر ممّا تمّ عرضه على هذا العبد!". وظنّ جميع أولياء الله في أنفسهم ظنّ السوء في ذلك العبد فقالوا في أنفسهم فما بعد أن يعرض الله لهذا العبد كافّة نعيم ملكوت ربّه في الكتاب فيأبى إلا أن يحقّق الله له النعيم الأكبر من ذلك كُلّه فهل بعد ذلك التكريم الذي رفضه ذلك العبد إلا أنّه يريد أن يكون هو الإله! ولكن زمرة ذلك العبد ضاحكةٌ مستبشرةٌ بتحقيق النّعيم الأعظم لكونهم يعلمون الحقّ من ربّهم أنَّ النّعيم الأعظم من ذلك كله هو رضوان الله في نفسه لأنّهم يعلمون أنّ ذلك هو حقيقة اسم الله الأعظم الذي لم يحِط به إلا ذلك العبد في الكتاب وهو من علّمهم بحقيقة اسم الله الأعظم، وفي أثناء خطاب ذلك العبد لربِّه وما عرض الله عليه وهو يأبى فهم يضحكون ويستبشرون بتحقيق النّعيم الأعظم من نعيم ملكوت الله كُلّه، وأما سبب ضحكهم فهو من الدّهشة الكبرى التي ظهرت على وجوه الأنبياء والمرسَلين والصِّدّيقين والشهداء والصالحين وجميع ملائكة الرحمن المقرّبين كونهم يشاهدون عجَبَ العُجاب! فهم يعلمون أنّ الله كتب على نفسه أن يُرضي عباده تصديقاً لقول الله تعالى: {رَّضِيَ اللَّـهُ عَنْهُمْ وَرَضُوا عَنْهُ} [المائدة:119]، لكنّ ذلك العبد برغم أنّ الله قد رضي عنه ولكنّه لم يرضَ لأنّه لم يتّخذ رضوان الله وسيلة لتحقيق النعيم الأصغر؛ بل يتّخذ رضوان الله منتهى الغاية والمراد ولن يرضى حتى يحقّق الله له النّعيم الأعظم ولذلك تمّ عرض جميع نعيم الملكوت كلّه عليه؛ فجعله الله خليفته على الملكوت كلّه وعلى الجنّة التي عَرضها كعَرض السماوات والأرض ولم يُبقِ الله من ملكوته شيئاً إلا وجعله الله خليفتهُ عليه فإذا العبد يزداد إصراراً على تحقيق النّعيم الأعظم من ذلك كله، ومن ثم عرض الله عليه أمره أن يقول للشيءِ كن فيكون فيخلق له من النعيم ما يشاء بكن فيكون بإذن الله قُدرةً مطلقةً فإذا العبد يأبى ويزداد إصراراً حتى يحقّق الله له النّعيم الأعظم، مما عمَّت الدّهشة جميع الأنبياء والصدّيقين والشهداء والصالحين وجميع ملائكة الرحمن المقرّبين من عظيم إصرار هذا العبد فلم يفتنه عمَّا يريد جميع ملكوت ربّ العالمين، ومن ثم يؤيّده الله بأمر الكاف والنون كن فيكون ليخلق له بإذن الله ما يشاء من النعيم بإذن الله فإذا هو يردّ على ربّه بالبكاء والنحيب ويريد أن يحقّق له النّعيم الأعظم من نعيم الملكوت كُلّه مهما كان ومهما يكون ممّا أدخل الملائكة في دهشة كُبرى ظهرت على وجوههم ويتمنّون أن يعلموا هذا اللغز الذي أدهش خلق الله أجمعين الأوّلين والآخرين السابقين وأصحاب اليمين وأصحاب الشمال إلا قليلاً من المُقرّبين الآخرين الضاحكة المستبشرة بتحقيق النّعيم الأعظم من نعيم جنة ربّهم فهم على ذلك لمن الشاهدين وهم الذين ردّوا بالجواب على السائلين الذين ذهب الفزع عن قلوبهم حين سمعوا الأمر أتى من ربّهم مباشرة إلى تلك النفس أن ترضى فتدخل في عباده فيدخلون جميعاً جنّته، ومن ثم قال الذين ظنوا أنّهم واقعون في نار جهنّم قالوا لزمرة ذلك العبد: {قَالُوا مَاذَا قَالَ رَبُّكُمْ ۖ قَالُوا الْحَقَّ ۖ وَهُوَ الْعَلِيُّ الْكَبِيرُ ﴿٢٣﴾} [سبأ].
وتحقّق النّعيم الأعظم، وذلك هو سرّ اسم الله الأعظم قد جعله الله صفةً لرضوان نفسه على عباده فيجدون أنّه نعيمٌ أكبر من نعيم جنّته، تصديقاً لقول الله تعالى: {وَعَدَ اللَّـهُ الْمُؤْمِنِينَ وَالْمُؤْمِنَاتِ جَنَّاتٍ تَجْرِي مِن تَحْتِهَا الْأَنْهَارُ خَالِدِينَ فِيهَا وَمَسَاكِنَ طَيِّبَةً فِي جَنَّاتِ عَدْنٍ ۚ وَرِضْوَانٌ مِّنَ اللَّـهِ أَكْبَرُ ۚ ذَٰلِكَ هُوَ الْفَوْزُ الْعَظِيمُ ﴿٧٢﴾} صدق الله العظيم [التوبة].
وفي ذلك سرّ الحكمة من الخلق أن يعبدوا نعيم رضوان ربّهم عليهم ولم يخلقهم من أجل الحور العين وجنات النعيم ولم يخلقهم لكي يجعلهم من المُعذبين؛ بل خلق الله العبيد في كافة الملكوت ليعبدوا نعيم رضوان ربّهم على أنفسهم فيجدوا أنّه هو النّعيم الأعظم من نعيم الملكوت كله ولذلك خلقهم.
تصديقاً لقول الله تعالى: {وَمَا خَلَقْتُ الْجِنَّ وَالْإِنسَ إِلَّا لِيَعْبُدُونِ ﴿٥٦﴾} صدق الله العظيم [الذاريات].
وسلامٌ على المرسَلين، والحمدُ للهِ ربِّ العالمين ..
أخوكم عبد النّعيم الأعظم الإمام المهديّ؛ ناصر محمد اليماني .
_____________
اضغط هنا لقراءة البيان المقتبس..
ئەوەی بڕوای بە شەفاعەتی بەندەکان ھەبێت لەبەردەستی پەروەردگاری پەرستراو بەڕاستی شەریک و ھاوەڵی بۆ اللە بڕیارداوە..
